چگونه پدر خوبی باشیم؟

پدر خوب بودن یک ضرورت است. پدر بودن مستلزم نقش آفرینی و داشتن وظایف و حقوق خاصی در قبال خانواده و فرزندان است. پدر شدن سخت و غیرممکن نیست،

اما پدر خوب شدن نیاز به تلاش و پشتکار دارد! او باید مسئولیت خود را بپذیرد و به وظایفی که بر عهده دارد، اعم از شرعی، اخلاقی یا قانونی، متعهد باشد.

برای ایفای صحیح نقش مهم و حیاتی پدر، باید آموزش دید، دانش آموخت و بر فنون و مهارت های فرزندپروری تسلط یافت.

ایفای نقش حساس پدر بر اساس سنت ها و الگوهای قبلی که در خانواده پدری از طریق رفتار و نگرش والدین به ما رسیده است کاملاً اشتباه است، زیرا نه ما همان پدران هستیم و نه فرزندانمان.

ما در کودکی توسط والدین خود بزرگ شده ایم. زمانه مانند گذشته نیست و جوامع هر روز با پیشرفت و توسعه فناوری در حال تغییر و دگرگونی هستند.

چگونه پدر خوبی باشیم؟

در زیر مواردی وجود دارد که می تواند به ما کمک کند پدرهای بهتری شویم.

اول همسر خوبی باش!!

قبل از اینکه تصمیم به پدر شدن بگیریم، باید نقش یک همسر خوب را تمرین کرده و تسلط داشته باشیم. زیرا کودکان در آغوش والدین پرتنش و متعارض هرگز به خوبی رشد نخواهند کرد.

اگر همسر خوبی هستید، این مقدمه ای برای نقش یک پدر خوب است و اگر هنوز نتوانسته اید به درک مطلوبی از اختلاف نظرها و اختلافات فکری و سلیقه ای دست پیدا کنید، با همسرتان مشکل دارید.

شما هرگز پدر خوبی نخواهید بود، نمی توانید یا حداقل نقش یک پدر خوب برای شما سخت تر خواهد بود. برای تبدیل شدن به یک همسر خوب باید دانش کسب کند و تحصیل کرده باشد.

گذراندن وقت روزانه و مستمر با خانواده و فرزندان یک به یک

ما انسان ها عادت داریم برای چیزی که اولویت ما محسوب می شود وقت بگذاریم. اولویت اصلی پدر خوب خانواده و فرزندانش است. پدران خوب برای برقراری ارتباط مثبت با فرزندانشان وقت می گذارند.

این زمان جدا از زمان برقراری ارتباط مثبت همه اعضای خانواده با یکدیگر است و به ارتباط دو به یک شما اختصاص دارد. اگر بیش از یک فرزند دارید، سعی کنید برای هر یک از آنها زمان جداگانه اختصاص دهید.

با بچه ها بازی کنید

ما باید بدانیم که فرزندان ما در هر سنی برای ورود به دنیای خود درب ورودی متفاوتی دارند. دوران کودکی به خصوص در سنین 2 تا 7 سالگی کلید ورود به دنیای کودکان و بازی با آنهاست.

پدران خوب گرچه دغدغه های حرفه ای خود را دارند و برای تامین نیازهای خانواده تلاش می کنند، اما این مشکلات هرگز مانع از آن نمی شود که در طول شبانه روز برای مدت معینی با فرزندان خود بازی کنند و از این طریق وارد دنیای کوچک خود شوند. راه .

سفر، گشت و گذار و تفریح

ممکن است برنامه های سفر مشترکی داشته باشید. به دلیل وجود چالش های مختلف، سفرهای چند روزه فرصت مناسبی را برای آموزش مهارت های مورد نیاز کودکان در کنار سرگرمی و لذت فراهم می کند.

همچنین با کودک خود برای پیاده روی کوتاه در پارک، ساحل یا طبیعت برنامه ریزی کنید.

مشارکت در تربیت فرزندان

این تصور غلط و تاریخ گذشته را که پدران مسئول تربیت فرزندان نیستند را دور بریزید و به این اشتباه نیفتید.

آیا می توان نقش پدر را در تربیت حذف کرد؟ تمام مطالعات علمی نشان داده اند که کودکان به ویژه از سن 3 سالگی جهت گیری اولیه نسبت به پدر خود دارند و ارتباط با پدر یکی از نیازهای روانی اساسی و ثابت آنهاست.

دخترها به حمایت عاطفی پدر و رابطه نزدیک با او نیاز دارند و پسرها به یک الگوی قوی و قابل اعتماد نیاز دارند. پدران جزء جدایی ناپذیر و مهم تربیت صحیح فرزندان هستند.

گوش دادن به کودکان

گوش دادن به صحبت های فرزندانتان فقط به این معنی نیست که وقتی با شما صحبت می کنند سرشان را تکان دهید و لبخند بزنید.

یک پدر خوب، لحظاتی که فرزندش شروع به قصه گفتن و صحبت از خیالاتش در مورد یک کارتون عجیب می کند، او را همراهی می کند و صمیمیت او را با فرزندش تشویق می کند و دیالوگ خلاقانه ای ایجاد می کند و علاوه بر آن باعث رشد و توسعه تخیل می شود. این به کار او تبدیل می شود.

یک پدر خوب وقتی فرزندش ناراحت است و نیاز به شانه ای برای گریه دارد به او گوش می دهد و از او حمایت می کند.

برقراری ارتباط مؤثر بین پدر و فرزند امری مهم و اساسی است

مادران و پدران راه های مختلفی برای برقراری ارتباط با فرزندان خود دارند. پدران اغلب سعی می کنند با انجام فعالیت های بدنی با فرزندان خود پیوند برقرار کنند، در حالی که مادران در روابط خود با فرزندان خود احساساتی و اجتماعی تر هستند و تمایل دارند بیشتر با آنها صحبت کنند.

انجام فعالیت های بدنی با فرزندان و مشارکت پدر و فرزند در کارهای مختلف، پریدن و پرداختن به بازی های کودکانه باعث تنظیم عواطف و خلق و خوی کودکان می شود.

کودکانی که با پدران خود رابطه نزدیک دارند، عزت نفس بیشتری دارند، اجتماعی ترند و در مدرسه و درس نسبت به دیگران رفتار مناسب تری دارند.

احتمال مصرف الکل، مواد مخدر و رفتارهای ضداجتماعی این کودکان کمتر از سایر کودکانی است که در روابط خود با پدران خود کمبود عاطفی دارند.

به همین دلیل لازم است پدران حتی قبل از تولد فرزند خود آگاهی خود را افزایش دهند و از سبک ارتباطی مناسب با فرزندان خود استفاده کنند.

پدران منبع قدرت و اعتماد به نفس فرزندان خود هستند و در شکل گیری شخصیت و آینده آنها نقش اساسی دارند.

همراهی و همدلی با مادر باردار

پدران ایده آل از زمان بارداری همسرشان به نیازهای همسر و فرزند خود آگاه هستند. معمولا علاقه بیشتری به بارداری همسرشان نشان می دهند.

به عنوان عامل امنیت و اعتماد در کنار همسر خود نقش حمایتی ایفا می کنند و از فشار و استرس کم یا زیاد همسر خود جلوگیری می کنند.

زنانی که همسرانشان در حین زایمان حضور داشتند درد کمتری را تجربه کردند و زایمان راحت تری داشتند. این توجه و مراقبت از کودکان باید پس از تولد نیز ادامه یابد.

توجه به نیازهای کودک و همکاری با مادر در انجام امور مربوط به او

مشارکت پدر در مراقبت از نوزاد مانند تغذیه، خوابیدن، تعویض پوشک و حمام کردن کودک می تواند به ایجاد رابطه مثبت بین پدر و کودک کمک کند و همچنین فشار این مسئولیت ها را بر کودک کاهش دهد. شانه های مادران

در حین رشد کودک، حضور روزانه خود را با او حفظ کنید. همانطور که فرزند شما رشد می کند، نیازهای او نیز تغییر می کند. کودک شما قبل از دبستان، در دوران دبستان، نوجوانی و بزرگسالی نیازهای متفاوتی از خود نشان می دهد.

بهترین دوستان فرزندتان را بشناسید و سعی کنید با والدین آنها نیز ارتباط برقرار کنید.

از فعالیت های روزانه فرزندتان مانند تکالیف، شرایط مدرسه، فعالیت های فوق برنامه مطلع شوید. اما مراقب باشید که این توجه شما را به یک پدر و مادر مستبد تبدیل نکند.

والدین مستبد یا بیش از حد کنترل گر والدینی هستند که همیشه فرزندان خود را همراهی می کنند و مانند کارفرمایی که آنها را زیر نظر دارد و از اعمال آنها منع می کند.

مدل قاطعیت و قانونگذاری سازنده

بچه ها با گوش دادن به نصیحت چیزی یاد نمی گیرند، بلکه فقط با دیدن رفتار شما از شما یاد می گیرند. اگر برای فرزندتان قاعده ای در نظر می گیرید، از قضاوت خودشان برای تعیین آن استفاده کنید و در یک محیط مشورتی تصمیم بگیرید.

همچنین در تعیین این محدودیت ها با همسرتان موافق باشید.

پدران خوب پس از مشورت با اعضای خانواده در مورد قوانین خانه و در نظر گرفتن سطح توانایی فرزندشان، قوانین ثابت و مهمی را برای رفتار فرزندان در نظر می گیرند و قاطعانه به آن پایبند می مانند.

مثبت باشید و به نیمه پر لیوان توجه کنید

به نقاط قوت و توانایی های فرزندتان بیشتر از ضعف ها و اشتباهات او توجه کنید. بچه های شما بدون اشتباه و آزمون و خطا چیزی یاد نمی گیرند، پس با وجود اعلام قوانین، به آنها فرصت اشتباه بدهید.

عصبانیت خود را در برابر اشتباهات آنها مدیریت کنید و سعی کنید پرخاشگر نباشید. اما به آنها یادآوری کنید که طبق قرارداد قبلی شما، زیر پا گذاشتن هر قانونی عواقبی دارد که فرزندتان باید آن را بپذیرد.

شکایت و جست و جوی نقاط ضعف فرزندان تنها باعث سست شدن پیوند شما با آنها و از بین رفتن عزت نفس و اعتماد به نفس آنها می شود.

بیان عشق

شما نباید انتظار داشته باشید که فرزندتان علاقه شما را بدون دیدن محبت شما درک کند. شاید بر اساس تربیت قبلی به شما گفته شده است که به عنوان یک پدر اگر محبت ظاهری به فرزندان خود داشته باشید، جدیت و نقش رهبری شما در خانواده را بی اهمیت می کند!!

اما امروزه روانشناسان بر این باورند که ابراز محبت ظاهری مانند در آغوش گرفتن کودک، بوسیدن، ابراز محبت کلامی و انجام فعالیت های مورد علاقه فرزندان می تواند به بهبود رابطه شما با آنها و بهبود سلامت روان آنها کمک کند.

ابراز محبت می تواند کلامی (استفاده از کلمات زیبا و ابراز محبت به صورت کلامی) یا فیزیکی (در آغوش گرفتن، بوسیدن و نوازش) باشد.

هر چقدر هم که حمایت مالی شما کامل باشد، هرگز جای عشق و محبت شما را پر نمی کند، بلکه در برخی موارد باعث می شود آنها احساس خرابکاری و قدردانی نکنند.

انعطاف پذیر باشید و با رشد فرزندتان حرکت کنید

بسیاری از پدران درگیر شدن در سرگرمی ها یا فعالیت های مورد علاقه فرزندان خود را دشوار می دانند. اما اگر قبول دارید که به دلیل گذشت زمان، علایق فرزندتان به طور طبیعی با شما متفاوت است،

می توانید با او همراه شوید و سعی کنید بیشتر با علایق او آشنا شوید.

پدران خوب به فرزندانشان اجازه می دهند که به دنبال علایقشان بروند و رویاهایشان را دنبال کنند. هر گروه سنی نیازها و خواسته های خاص خود را دارد.

با مادر هماهنگ باش

آموزش و پرورش اگر خودخواسته باشد راه درستی را دنبال نمی کند. اگر والدین در حضور فرزندان و در فرآیند یادگیری با یکدیگر موافق نباشند و سبک های تربیتی متفاوتی را در پیش گیرند،

نتیجه مطلوبی نخواهند گرفت و آثار منفی آن در رفتار فرزندانشان به وضوح دیده می شود. هماهنگی در تربیت یک اصل مقدماتی و اساسی است که هم مادر و هم پدر باید به خوبی رعایت کنند.

پدر باید همیشه احترام مادر را نسبت به فرزندان حفظ کند و به او قدرت برنامه ریزی و مدیریت بدهد تا در غیاب او فرزندان از مادر اطاعت کنند و به راه راست هدایت شوند.

نقش روانشناسان کودک و نوجوان و مشاور خانواده

برای بهبود مهارت های فرزندپروری می توانید از روانشناسان کودک و نوجوان کمک بگیرید. روانشناسان با آموزش و ارائه اطلاعات علمی و تجربی در جلسات مشاوره خصوصی سعی در بهبود عملکرد والدین دارند.

علاوه بر افزایش مهارت، به سلامت روان والدین همراهی می شود و گره های ذهنی آنها که گاه در دوران کودکی پنهان است، گشوده می شود. بهبود سلامت روانی والدین به طور مستقیم بر رفتار آنها با کودک و انتخاب شیوه فرزندپروری تأثیر می گذارد.

منبع: آرامش ماندگار